Lamlendig van de griep hang ik op de bank. Manlief doet voor de gezelligheid mee. Ik hoor iemand de sleutel in de voordeur steken. Waarschijnlijk onze oudste met zijn lief. Ze is vanmiddag naar de kaakchirurg geweest. Omdat ik vermoed dat ze wel wat liefde en aandacht kan gebruiken, hijs ik me overeind en vraag hoe het haar vergaan is. Ze wisselt een snelle blik met zoonlief. D’r is wat, voel ik aan. Maar geen idee wat. Ze lacht wat zenuwachtig en vertelt dat de operatie niet doorgegaan is.